بالاخره پس از سالها یوونتوس را در الیمپیکو شکست دادیم. دلیل پیروزیمان چه بود؟ احتمالا خستگی آنها به خاطر بازیشان در لیگ قهرمانان برابر سلتیک. شاید ریز نقش هایمان در خط دفاعی خوب کار کردند، شاید هم به خاطر اینکه دروسی شخصیت روان پریش محتاج به روانشناس را کنار گذاشت و پس از مدت ها یک بازی درست و حسابی انجام داد. تاکتیک های مربی جدید؟ نه، همه اینها اراجیفی بیش نیست، صحبت های کارشناسی و نمودار کشیدن را هم باید یک راست به سطل زباله فرستاد. ۲۲ بازیکن در زمین بودند و حاضرم روی پس انداز چند ماهم شرط ببندم که اگر فرانچسکو توتی در یک سمت زمین می ایستاد ۲۱ نفر دیگر توان مقابله با او را نداشتند. این قدرت اراده ی مردی استثنایی است، کسی که سالهاست پوسترهایش دیوارهای اتاق طرفدرانش را فرش کرده. شاید بسیاری از ما سعی می کردیم او را در یک منطق و تفکر خاص بگنجانیم اما اینها همه بی فایده است. کاپیتان رم همان تیم رم است. در این شکی نیست. کسی که بدون او تیمش می میرد. بدون حضور او بقیه نفرات چیزی جز افرادی معمولی نیستند. بعد از همه چیز اوست که سالها برای این تیم جان داده، و بله اصلا سند این تیم را باید به نام توتی زد. مسئولین این باشگاه بجای اینکه در پی مربی جدید و بازیکنان شاخص باشند باید همین حالا قرارداد او را برای چند سال دیگر تمدید کنند. او تنها بازیکنی است که در سراسر فصل سیمای یک رمی حقیقی را دارد. کسی که سالهاست در قلب فوتبالی ها جای گرفته. همان مردی که با یک ضربه ۱۱۳ کیلومتری صدرنشین کالچو را زمین می زند، فقط با یک ضربه بهترین سنگربان جهان را مغلوب می کند؛ درست مثل همان روز تاریخی برابر پارما بوفون با یک ضربه استثنایی از کاپیتان ما شکست خورد، و همین ضربه برای زنده کردن آن خاطره اسکودتویی که با توتی بردیم بس بود. او همان بازیکنی است که برای شکست تیمش تب می کند و آخرین چیزی که به آن فکر می کند فرانچسکو توتی است. تا به حال از خودتان پرسیدید چرا مردم مسابقات ناسکار را تماشا می کنند؟ آنها تصادف می خواهند. خیلی از ما هم بازیهای رم را می بینیم، آن هم فقط برای گلزنی توتی، یک لحظه جادویی از توتی که توپ را لمس می کند تا ما کیلومترها دورتر از پایتخت ایتالیا نیم خیز شویم. شاید این برای ذهن هایی منطقی تر سخت باشد که تصور کنند یک بازیکن از یک باشگاه بزرگتر شده، اما برای افرادی که امشب میزان توتی در خونشان سر به فلک می زند این افسانه از کل فوتبال جهان و تاریخش هم بزرگتر است. این توتی است. این مردی است که برای ما احترام قائل شد و ما را در دوران بدبختی رها نکرد تا بدون امید نمیریم. این توتی است…
asroma27.com
مطالب مرتبط: