خدایا هر روز کمی اندوه برام بفرست
زیرا در اندوه است که تو یاد میشوی و در خوشی از یاد میروی . . .
خدای من همان خداییست که بدون هیچ انتظاری همه را دوست دارد
و وفادارترین معشوق هم اوست که انسان را پس از همه خطاها
و دل دادن به دنیا و اهل دنیا در آغوش عشق میپذیرد . . .
به خدا تا اندازه ای امیدوار باش که جرات گناه کردن پیدا نکنی
و از اون تا اندازه ی بترس که از رحمت اون ناامید نشوی . . .
پروردگارا
یاری ام ده ، تا بدون اینکه از ایمان افراد بپرسم
و بدون اینکه بدردم بخورند، همدل و هم دردشان باشم .
زیرا در سودای هر انسانی ” روح تو ” خانه گزیده . . .
خطا از من است، می دانم.
از من که سالهاست گفته ام “ایاک نعبد”
اما به دیگران هم دلسپرده ام
از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نستعین”
اما به دیگران هم تکیه کرده ام
اما رهایم نکن
بیش از همیشه دلتنگم
به اندازه ی تمام روزهای نبودنم
مسئله این نیست که خدا را می بینیم یا نمی بینیم،
مسئله اینست که با خداست که می بینیم . . .
خداوندا! نان از تو می خوریم و فرمان از شیطان می بریم.
ما را ببخش . . .
توبه بر لب ، سبحه بر کف ، دل پر از شوق گناه
معصیت را خنده می آید ز استغفار ما . . .
مطالب مرتبط: